بخش سوم

 خب، این رویدادهاى سال 90 بود؛ سالى که اینقدر دشمنان سرمایه‌گذارى کردند تا در این سال به ملت ایران و نظام اسلامى ضربه وارد کنند. اینها بخشى از دستاوردهاى سال 90 است. چرا این دشمنى‌ها را میکنند؟ من این نکته را عرض بکنم؛ بهانه‌ى دشمنى در اوقات مختلف متفاوت است. از وقتى مسئله‌ى هسته‌اى مطرح شده است، بهانه‌ى دشمنى‌ها مسئله‌ى هسته‌اى است. البته میدانند و اعتراف هم میکنند که ایران دنبال سلاح هسته‌اى نیست. واقع قضیه هم همین است. ما به دلائل خودمان، به‌هیچ‌وجه دنبال سلاح هسته‌اى نیستیم؛ نه تولید کردیم و نه تولید خواهیم کرد؛ این را میدانند، اما یک بهانه است. یک روز این مسئله بهانه است، یک روز حقوق بشر بهانه است، یک روز فلان مسئله‌ى داخلى بهانه است؛ اما همه‌ى اینها بهانه است. مسئله‌ى اصلى چیست؟ مسئله‌ى اصلى، حراست مقتدرانه‌ى نظام اسلامى از ثروت عظیم نفت و گاز در این کشور است. امروز و فردا - مثل دیروز - اقتدار اقتصادى و سیاسى و به تبع آن، اقتدار علمى و نظامى، متوقف است به انرژى، به نفت. تا ده‌ها سال دیگر، دنیا محتاج نفت و گاز است؛ این یک مطلبِ مسلّم است. استکبار و قدرتهاى استکبارى میدانند که رگ حیاتشان به نفت و گاز وابسته است. آن روز که نتوانند این نفت ارزان را به دست بیاورند، آن روز که مجبور باشند براى تهیه‌ى نفت و گاز امتیاز بدهند و از زورگوئى دست بردارند، آن روز براى آنها مصیبت‌بار است.

  از طرف دیگر، کشورهاى غربى از لحاظ منابع نفتى دچار مشکل شده‌اند و روزبه‌روز مشکل آنها بیشتر خواهد شد. منابع نفتى کشورهاى اروپائى و به طور کلى کشورهاى غربى، بعضى چهار سال دیگر تمام خواهد شد، بعضى شش سال دیگر تمام خواهد شد، بعضى نُه سال دیگر تمام خواهد شد؛ لذا مجبورند از منابعِ غیر خودشان استفاده کنند. کشور آمریکا که امروز حدود سى و چند میلیارد بشکه نفت ذخیره دارد، طبق محاسباتى که کارشناسان کشورمان کرده‌اند - که آمارشان متکى به آمار خود آمریکائى‌هاست - نفتش تا سال 2021، یعنى تا نُه سال دیگر تمام خواهد شد. نفت دنیا که امروز بیش از پنجاه درصدش از خلیج فارس خارج میشود، آن روز متکى خواهد شد به سه منبع عمده‌ى نفتى در منطقه‌ى ما و در خلیج فارس؛ که البته یکى از آن سه منبع، ایران است، که من حالا عرض خواهم کرد. در بین همه‌ى کشورهاى دنیا - این دیگر مربوط به خلیج فارس نیست - آن کشورى که موجودى نفت و گازش بر روى هم از همه بیشتر است، کشور جمهورى اسلامى ایران است. بعضى از کشورها گازشان بیشتر از ماست، بعضى نفتشان بیشتر از ماست. ما در منابع گاز، کشور دوم در دنیا هستیم - اول روسیه است، بعد ما - در منابع نفت، ما کشور چهارم هستیم؛ سه تا کشور قبل از ما منابع نفت دارند که بیشتر از ما هستند؛ لیکن اگر نفت و گاز را بر روى هم حساب کنیم، جمهورى اسلامى، کشور عزیز شما، منابعش - بر طبق آنچه که تا امروز اکتشاف شده است - از همه‌ى کشورهاى دنیا بیشتر است؛ این خیلى چیز جذابى است براى مصرف‌کنندگان نفت در دنیا، براى دستگاه‌هاى استکبار که رگ حیاتشان به حاملهاى انرژى، به نفت و گاز وابسته است. بنابراین ایران کشورى با یک چنین ثروتى است. آنها تا چهار سال دیگر، تا ده سال دیگر، تا پانزده سال دیگر نفتشان تمام میشود؛ اما جمهورى اسلامى - بر طبق منابعى که تا امروز اکتشاف شده است - تا هشتاد سال دیگر نفت و گاز دارد؛ این خیلى جذاب است. کشورى در اوج قله‌ى دارائى نفت و گاز؛ خب، قدرتهاى استکبارى چه میخواهند؟ میخواهند این کشور در اختیار دولتى باشد، در اختیار نظامى باشد که مثل موم در دست آنها باشد؛ مثل بعضى از کشورهاى منطقه. این کشورها نفت دارند، زیاد هم دارند، اما مثل موم در دست آمریکائى‌هایند: اینقدر تولید کنید، چَشم؛ اینقدر قیمت بگذارید، چَشم؛ به اینجا بفروشید، به اینجا نفروشید، چَشم. اگر در کشور ثروتمند ایران که قله‌ى ثروت نفت و گاز متعلق به اوست، نظامى بر سر کار باشد که غیرتمندانه از این ثروت ملى حراست کند، اجازه‌ى چپاول ندهد، اجازه‌ى تطاول ندهد، تسلیم سیاستهاى دشمنان نباشد، خب، با این نظام دشمنى خواهند کرد. بنابراین دشمنى با ایران اسلامى به این خاطر است.

  آنهائى که خیال میکنند اگر ما در قضیه‌ى انرژى هسته‌اى عقب‌نشینى کردیم، دشمنى آمریکا تمام میشود، از این حقیقت غافلند. مشکل آنها مسئله‌ى هسته‌اى نیست. کشورهائى هستند که سلاح هسته‌اى دارند، در منطقه‌ى ما هم هستند، آنها ککشان هم نمیگزد! مسئله، مسئله‌ى سلاح هسته‌اى یا صنعت هسته‌اى نیست، مسئله‌ى حقوق بشر نیست؛ مسئله‌ى جمهورى اسلامى است که مثل شیر در مقابل اینها ایستاده است. اگر جمهورى اسلامى هم در مقابل اینها مثل بعضى از رژیمهاى منطقه، حاضر بود به ملت خودش خیانت کند، در مقابل اینها تسلیم بشود، با او کارى نداشتند. مسئله‌ى اینها زیاده‌خواهى‌هاى استکبارى است؛ این علت دشمنى با ملت ایران است.

  البته آمریکائى‌ها اشتباه میکنند. اینکه فکر کنند با ستیزه‌گرى، با دشمنى، با تهدید میتوانند جمهورى اسلامى را به عقب‌نشینى وادار کنند، یا بتوانند جمهورى اسلامى را از میان بردارند، یک خطاى بزرگ و فاحشى است؛ چوب این خطا را هم میخورند. آنها میتوانند با ملت ایران محترمانه رفتار کنند، میتوانند به حق خودشان قانع باشند، میتوانند فاجعه‌اى را که در انتظارشان هست، ببینند و بشناسند. کشورهاى غربى نمیگذارند مردمشان از فاجعه‌ى آینده‌ى نفت مطلع شوند. آنها نمیخواهند ملتهاشان بفهمند که در قضیه‌ى نفت و حاملهاى انرژى چه چیزى در انتظار آنهاست؛ این را نمیخواهند به ملتهاشان بگویند. اینها خیال میکنند با ستیزه‌گرى با ملت ایران میشود کار را پیش برد، اما نمیتوانند.

  این را هم من به شما عرض بکنم برادران و خواهران عزیز! ملت عزیز ایران! آمریکا با همه‌ى قدرت‌نمائى‌هایش، با همه‌ى هیاهوها و جنجالهایش، امروز در موضع ضعف و موضع متزلزلى است. من نمیخواهم به خبرهاى پشت پرده یا به چیزهاى ظاهرى تمسک کنم؛ حساب من، یک حساب دو دو تا چهارتاست. ببینید، رئیس جمهور کنونى آمریکا با شعار «تغییر» سر کار آمد. تغییر یعنى چه؟ یعنى وضعیتى داریم که بسیار بد است، من میخواهم آن وضعیت را تغییر بدهم. او با این شعار آمد توى میدان، مردم هم به خاطر شعار تغییر، به او رأى دادند؛ والّا مردمِ نژادپرست حاضر نبودند به یک فردى که از نژاد سیاه است، رأى بدهند؛ اما رأى دادند، به امید تغییر. خب، اینکه شعار «تغییر» اینقدر در مردم اثر میگذارد، نشان‌دهنده‌ى وضع بد فعلى است. یعنى وضعى که در هنگام نامزد ریاست جمهورى شدن این آقا بر آمریکا حاکم بوده است، به اعتراف مردم آمریکا، وضع بدى بوده است و او قول داد که تغییر پیدا بشود. پس بدى مسلّم شد. ما نمیخواهیم این را بگوئیم؛ خود مردم آمریکا اعتراف کردند که وضعشان بد است. خب، حالا این آقا آمد سر کار؛ آیا تغییر ایجاد کرد؟ توانست تغییر بدهد؟ توانست آن وضع بد را عوض کند؟ امروز آمریکا پانزده هزار میلیارد دلار گرفتارى و بدهکارى دارد. این بدهکارى‌ها از تولید ناخالص ملى‌شان یا بیشتر است یا برابر تولید ناخالص ملى این کشور است؛ این براى یک کشور، بدبختى و گرفتارى است. آن هم که وضع سیاسى‌شان است: مجبور شدند بدون دستاورد از عراق بیرون بیایند. در افغانستان روزبه‌روز وضعشان بدتر میشود. در پاکستان که یکى از کشورهاى همراه با آنها بود، روزبه‌روز بدنام‌تر میشوند. در کشورهاى اسلامى، در مصر، در شمال آفریقا، در تونس، آمریکائى‌ها از آن هیمنه کاملاً ساقط شده‌اند. علاوه‌ى بر همه‌ى اینها، جنبش تسخیر وال‌استریت در خود شهرهاى آمریکا به راه افتاده است. این وضعیت، وضعیت خوبى است؟ این حسابِ دو دو تا چهارتاست؛ این حسابِ پیچیده‌اى نیست. تغییر را مردم آمریکا قبول کردند؛ یعنى وضعیت کنونى بد است؛ آن وضعیت بد هم تا حالا تغییر پیدا نکرده است. بنابراین آمریکا گرفتار است.

ممکن است آمریکا خطرهائى براى کشورهاى دیگر ایجاد کند؛ ممکن است دیوانگى کنند. البته من همین جا بگویم؛ ما سلاح اتمى نداریم، سلاح اتمى هم نخواهیم ساخت، اما در مقابل تهاجم دشمنان - چه آمریکا و چه رژیم صهیونیستى - براى دفاع از خودمان، در همان سطحى که دشمن حمله کند، به آنها حمله خواهیم کرد..